Gisteravond kwam het afscheid van de Golf in een stroomversnelling. Vanuit particuliere kopers was er helemaal geen belangstelling voor de auto. Op zich is dat niet zo gek, want hij was door ons al ruim over de 250.000 km gereden.
Wel werden we regelmatig gebeld door handelaren. Sommigen waren echt brutaal en boden de helft van wat we uiteindelijk gekregen hebben, anderen leken een meer reëel bod te doen. Zo hadden we gisteravond een afspraak met Dragan uit Kroatië. Hij kwam met twee vrienden naar de auto kijken en wilde hem wel hebben. De vele kilometers waren geen probleem, en verder zag hij er goed uit. We werden het eens over de prijs, maar hoe de auto over te dragen was wat lastiger. Hij wilde de auto in zijn geheel betalen, hij zou dan de kentekenplaten en de papieren meenemen om daarmee vandaag de exportpapieren in orde te maken. De auto en de sleutels zouden bij ons blijven, totdat hij terugkwam en ons de vrijwaring zou geven. Dat vonden we toch een beetje een eng idee.
Het alternatief was dat wij vandaag naar de vroege handelarenmarkt in Utrecht zouden komen met de auto waar hij ook zou zijn. Daar zouden we dan samen de papieren en de vrijwaring in orde maken, waarna wij met het openbaar vervoer terug zouden gaan. Dat klonk beter. Zo gezegd, zo gedaan. Natuurlijk stonden we als vanouds in de file rondom Utrecht, maar we kwamen goed bij de veemarkthallen aan.
Daar wisten we niet wat we zagen. Honderden handelaren: Slowenen, Kroaten, Bulgaren, Moldaviers, Polen, Tjechen etc. liepen daar als mieren door elkaar. Er stonden 4 rijen dik mannen met kentekenplaten te wachten om exportkentekens aan te vragen. De platen daarvoor worden -na inlevering van de Nederlandse platen- ter plekke gefabriceerd en op de auto's geschroefd. Ruim 600 wagens per week worden zo vervolgens naar hun nieuwe thuisland gereden. Daarnaast wordt nog zo'n zelfde hoeveelheid wagens zonder exportkentekens uitgevoerd, die rijden niet zelf, maar worden op trailers geladen en op die manier vervoerd.
Onze handelaar Dragan vertelde dat als je een normale baan had in Kroatië ongeveer € 400 - € 500 per maand verdiende. Hij kon één auto op een trailer meenemen, en liet er meestal twee, soms 3, door mensen rijden. Per auto kon hij gemiddeld zo'n € 500,- verdienen, alleen waren ze wel vaak en lang van huis. Maar voor zijn gezin pakte dit toch beter uit dan een normale baan.
Alles werd netjes geregeld, er werd contant betaald. Er is daar een kantoor waar alle RDW zaken geregeld worden, we kregen een complete set met de vrijwaring, een overschrijfbewijs en kopie van zijn paspoort. Nadat we afscheid genomen hadden zijn we toch maar snel naar het postkantoor gegaan om het geld te storten. Alle briefjes van 500, 200 en 100 werden op echtheid gecontroleerd, gelukkig waren ze allemaal in orde. We hebben er in Utrecht een kopje koffie op gedronken en zijn met de trein terug naar Tiel gegaan. De Golf is nu met kenteken 9RP‑145 onderweg naar Kroatië. Er is weer iets van onze lijst geregeld.
1 opmerking:
Mooi zo en toch wel fijn dat er nu een treinstation in Tiel is!
Een reactie posten