Rust

Soms krijgen we vragen in de trant van: "Waar beginnen jullie aan, waarom doe je dit?" Een eenduidig antwoord hebben we niet. Het gejaagde karakter van de maatschappij in Nederland, altijd kunstlicht om je heen, altijd geluid, soms herrie (en dan bedoelen we niet de vogels!). Maar ook het besef dat dit leven zich maar één keer laat leven en de sterker wordende behoefte daar ook zelf iets mee te doen. Vandaag is niet de generale repetitie van morgen, maar vandaag is vandaag. Nee, we zijn absoluut geen doemdenkers, maar zagen en zien steeds weer opnieuw teveel voorbeelden van mensen die echt uitkijken naar hun pensioen. Als het dan zover is, dan is daar dat ene ongeluk, die sluipende ziekte, of die andere onvoorziene gebeurtenis waardoor de verwachte toekomst er ineens anders uitziet of er zelfs niet meer is. In de maatschappij zijn steeds meer geluiden over de eigen verantwoordelijkheid voor de "oude dag" te horen. Pensioenen worden uitgehold en alle voorzieningen voor later zijn niet meer vanzelfsprekend. Wij hebben daarom iets gedaan wat we allebei van huis uit hebben meegekregen: Sparen, sparen en nog eens sparen. We hebben gekozen om onze vroegere inkomsten bewust te gebruiken voor een buffer voor later. Daarmee hebben we nu onze vrijheid gekocht zodat we aan deze nieuwe periode konden beginnen. Wie wil er nu geen leven rijk aan avonturen?