Cola

Cola bestaat in vele soorten, merken en smaken. Zo wil Joke tegenwoordig alleen nog maar Cola Light van dat éne, bekende merk. Voor mij maakt het normaal gesproken niet uit, als het vooral maar koud is, liefst met een ijsklontje en een schijfje citroen erin. Maar gisteren was anders, heel anders. Toen kon de Cola me niet kleverig genoeg zijn! Tot mijn grote ergernis wilde het spul wat ik eerst gebruikte niet wat ik wilde. Het moest plakken, en dat deed het niet. Wat een ellende, zou het dan toch een vak zijn?

Waar ik het eigenlijk over heb? Nou, als één van de klusjes stond het repareren van een paar losse tegels tegen de gevel. Er zaten er drie zichtbaar los, maar de twee aangrenzende tegels zaten ook los. Ik hoor jullie denken, hoe kan het repareren van 5 losse tegels nu zo'n ergernis veroorzaken?

Ik dacht ze namelijk eerst gewoon met specie vast te zetten, ik had dat een metselaar wel eens zien doen, en toen leek het vooral erg eenvoudig. In werkelijkheid is dat anders. Als ik de mortel tegen de muur kwakte lag het - voordat ik goed kon kijken- alweer op de grond. Als ik het eerst aan de tegel smeerde was het of te weinig of teveel. En als ik na het aandrukken van de tegel er nóg een keer aankwam, lag weer alle specie onderin. Heel even hebben de vijf tegels op hun plek gestaan, maar in werkelijkheid zat er geeneen vast, dus heb ik de hele boel weer losgehaald. (= Slecht voor het humeur, tot mijn spijt heeft ook Joke dit gemerkt.) Ik ben toen eerst naar een bouwmaterialenhandel gereden om te vragen wat een Spaanse vakman daar voor gebruikt.

Het verlossende antwoord kwam: Cola moest ik hebben. Tegel- en steenlijm waar ze hier zo'n beetje alles mee in elkaar plakken. Grote zakken van 25 kg en het kost geen drol. Aanmaken met water en het plakt als de nete. Het is enigszins elastisch tijdens het verwerken, dus je kan aardig smokkelen. Hieronder het resultaat, met excuses aan Joke.