Gisteren

Freddie Mercury was een extraverte en biseksuele man die als zanger en songschrijver bij Queen de jaren zeventig en tachtig opluisterde met pompeuze rockmuziek.

Schaamteloos etaleerde hij zijn borsthaar, sprong in veel te strakke broeken over het podium rond en stuurde vanonder zijn borstelsnor met gemak vier octaven door zijn geprononceerde voortanden.

De in Zanzibar geboren Farrokh Bulsara, zoals zijn echte naam luidde, schonk de wereld naast de tot voetbalhymne gepromoveerde 'We Are The Champions' ook 'Killer Queen', 'Don't Stop Me Now', 'Crazy Little Thing Called Love', 'Barcelona' en het in mijn ogen onovertroffen opus 'Bohemian Rhapsody'.

Gisteren was het twintig jaar geleden dat hij aan de gevolgen van aids overleed. Hij werd 45 en zou gisteren dus 65 geworden zijn, iets wat ik me maar weer moeilijk kan voorstellen.



(Hier het originele artikel uit het AD)