Ondertussen kan ik melden dat ik me al een stuk beter voel, maar wel gemerkt heb dat je van zelfs maar één week in het ziekenhuis behoorlijk elastieken benen krijgt.
Het is mijn bedoeling iedere dag een beetje meer te bewegen en te rommelen zodat ook daar het normale gevoel weer terug komt.
Hierbij wordt ik "geholpen" door een flink arsenaal aan medicamenten die de acceptatie van de titanium stent moeten bevorderen en mijn bloed weer soepel door de bocht moet laten vloeien.
Vandaag stond als beweging een lokale 1,1-stedentocht op het programma. Zonder schaatsen, dat wel, maar ik ben toch maar mooi in recordtempo de hele dichtgevroren plas rond geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten