Afgelopen nacht heb ik een paar uur buiten op mijn rug gelegen met mijn camera naast me op de grond.
Steeds opnieuw heb ik een foto gemaakt met mijn 10-22mm groothoeklens wijd open (F/4) en de camera op de hoogste gevoeligheid.
Bij iedere foto had ik de sluitertijd op 30 seconden staan, en om het moment te pakken waarop er een vallende ster te zien is, moest ik dus steeds achterelkaar afdrukken.
Ruwweg geteld: 2 foto's per minuut, anderhalf uur lang, om uiteindelijk één keer een vallende ster te zien terwijl de camera open stond.
De vage streep midden onder is de vallende ster. De rest van de stipjes maken deel uit van onze melkweg??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten