Makelaars
staan wat ons betreft op een gedeelde eerste plek met autoverkopers als het op
onbetrouwbaarheid aankomt, een soort van “noodzakelijk kwaad” zullen we maar
zeggen. Wij benaderen ze altijd met een ruime mate van voorzichtigheid en een gezonde dosis achterdocht.
Een
makelaar –zeker in deze voor hun erg slechte tijd- wil koste wat het kost altijd wat
verkopen, al zullen ze dat zo nooit tegen je zeggen. En, tenminste zoals
wij het voelen, staan hier in Spanje de makelaars altijd aan de kant van de
verkoper.
Er is een lijstje te maken van zaken die in orde moeten zijn voordat je eventueel tot koop
over zou kunnen gaan:
- Een huis moet bij voorkeur ooit
gebouwd zijn met een bouwvergunning
- Een huis moet een woonvergunning hebben (Cédula de Habitación , samen met de Inspección Técnica)
- Een huis moet vrij zijn van lasten zoals bijvoorbeeld een hypotheek.
- Over een (eerder verkochte) bestaande woning moet de overdrachtsbelasting zijn afgedragen.
(bewijs van betaling)
- Is de verkoper wel daadwerkelijk de eigenaar, mag die dus wel verkopen?
- Is er geen beslag gelegd op de woning, door een bank bijvoorbeeld?
- Staat het huis –inclusief alle bijgebouwen- wel in het Catastro?
- Zo ja, is er geen betalingsachterstand in de betaling van de lokale belasting?
- Is er een legale aansluiting op het elektriciteitsnet? (Iberdrola contract voor een woonhuis)
- Controleer de adressen op de verschillende documenten, horen ze wel bij elkaar?
En als we verder over dit lijstje gaan nadenken komen er nog zeker een paar zaken bij.
Een groot verschil met Nederland is, dat hier allerlei gegevens rond een huis bij
allemaal verschillende instanties geregistreerd staan, wat de controle voor een leek
bijzonder ondoorzichtig maakt.
Ons advies als je een huis hebt gevonden waar je verder mee zou willen: Neem een
Gestor en geloof niet alles wat de makelaar je vertelt. Laat alles controleren
door een derde!
Overigens voelt ons vertrek naar Spanje voor ons eigenlijk niet als “emigreren”, terwijl
het dat natuurlijk wel is. Alle papierwinkel en administratief gedoe maakt dit nog eens extra duidelijk, hoewel
alles over het algemeen goed oplosbaar is.
Wat een goed idee is (vinden wij), is om eerst eens (minstens) een paar maanden in Spanje gaan
doorbrengen.
Als je er 2 of 3 weken bent, dan telt dat niet, dat blijft als vakantie voelen.
Laat de streek op je inwerken en neem geen impulsieve beslissingen.
Ons advies zou zijn: ga vooral eerst huren en ervaar wat het is om ergens te zijn.
Wij geven als voorbeeld aan mensen die deze plannen hebben, dat ze eigenlijk een
keer flink ziek moeten worden, pech met de auto moeten krijgen, een nieuwe
koelkast moeten gaan kopen en tenminste ook één keer voor een paar documenten
naar een gemeentehuis moeten gaan.
Deze hele periode zou zich eigenlijk in de winter moeten afspelen, dan weet je
gelijk dat je –ook in Spanje- echt een kachel nodig hebt.
Strekking hiervan: Het is niet allemaal rozengeur en zonneschijn, maar wel veel rustiger,
schonere lucht, minder gestreste mensen (die zijn er natuurlijk wel, maar een
stuk minder).
Dus: half Spanje staat te koop en als een huis te mooi lijkt om waar te zijn, dan is er dus iets mee.
Als je het ene huis laat lopen zijn daar minstens 10 andere huizen voor te vinden
die ook aan jullie criteria voldoen. In ieder geval: heel veel plezier en succes met jullie zoektocht.
Omdat veel mensen ons ondertussen naar het huis van onze Engelse buren gevraagd hebben:
Het staat niet in het Catastro, er is zeer waarschijnlijk geen Cédula de Habitación en Inspección Técnica, de badgeiser is vorig jaar kapot gegaan en het is niet zeker of beide echtgenoten wel willen verkopen. Wij horen zeggen dat de prijs wel aantrekkelijk schijnt te zijn.
Bij veel van de huizen die hier in de buurt te koop staan ontbreken één of meerdere documenten, ook zijn ze -soms zonder vergunning- op een te klein kavel gebouwd, waardoor latere legalisatie ook vrijwel onmogelijk is geworden.
Vandaag is het 30 november en terwijl ik dit tik zie ik de temperatuur net de 20 graden aantikken.
