Sommigen vangen jonge hondjes op, weer anderen verzamelen katjes, dus konden wij niet achterblijven. Sinds vandaag hebben wij een adoptieduif.
Vanochtend zat hij op zijn buik in de boomgaard als een soort van "sitting duck" te wachten tot hij opgepeuzeld zou worden. Dat konden we niet aanzien dus hebben we hem een plek in de schaduw met een bak water, een vijg en wat biskwietjes gegeven. Uiteraard hebben we eerst gekeken of hij soms een ringetje aan zijn poot had, dan hadden we hem met de post naar huis kunnen sturen, maar dat had hij niet.
Waar hij eerst een beetje bleef hangen zit hij nu op het randje. We kunnen niet zien of het echt beter gaat met hem of dat het nog steeds "op het randje" is. Als er mensen zijn die weten waar duiven snel van opknappen dan horen we dat graag.
Een beetje gedoe is het wel, het opstarten van zonne- en windenergie. Het plaatsen van de windmolen was spannend maar is uiteindelijk prima uitgepakt. Hoewel het een onderdeel van de planning was, valt het toch een beetje tegen dat het inderdaad in de zomer weinig tot niet waait.
Het plan was, dat met name de zomer goed is voor het gebruiken van zonne-energie en dat het in de minder zonnige winterperiode vooral zal gaan waaien en dat dan ook de hele nacht door.
De windmolen staat dus vrijwel de hele dag stil, en als hij draait is het een beetje voor de vorm, maar echt opwekken doet hij nog niets. De zonnepanelen worden volop beschenen en dat zou dus allemaal goed moeten gaan, maar.....
Spanje (en dus de Spaanse energiemaatschappij Iberdrola) neemt het niet zo nauw met het product dat ze leveren. Mensen die bij deze firma werken zijn nu wellicht teleurgesteld en/of beledigd, maar "meten is weten" en dat laat zien dat we hier over het algemeen een (veel te) hoge spanning aangeboden krijgen. In Europa zou een waarde van 230 Volt "normaal" zijn, maar de afwijkingen hier zijn soms wel erg ruim buiten de marge.
Op zich is dat geen probleem, gloeilampen en vooral ook spaarlampen van Chinese makelijk gaan veel eerder stuk dan bedoeld, ook apparaten van een oudere generatie kunnen er soms niet zo goed tegen en dat is weer goed voor de omzet in de detailhandel. (Anti-crisis??)
Wat wel even een probleem leek te worden, was dat ook de meer moderne apparatuur een beveiliging tegen deze hoge waarden ingebouwd bleek te hebben. Ik spreek hier over de inverters die de energie van zowel de windmolen als de zonnepanelen omzetten in bruikbare netspanning. De inverters van beide systemen schakelen zichzelf uit als gevolg van de soms wel erg hoge spanning die ze aantreffen op het lichtnet hier.
Gelukkig wilden beide leveranciers meewerken aan een oplossing, maar het was dus geen kwestie van neerzetten, aansluiten en gaan met de spreekwoordelijke banaan.
Hieronder is nog te zien hoe we gisteren de verjaardagen van Willy en Deniece gevierd hebben!
Om de verjaardagen van Willy (de zus van Leo) en Deniece (de dochter van Joke) te vieren die vandaag jarig zijn, hebben wij ons buiten uitbundig bezig gehouden met de voorbereidingen voor de dakgoten die we gaan plaatsen.
Vandaag hebben we rondom het grote dak de beugels geplaatst, we hadden van tevoren een malletje gemaakt zodat we niet steeds opnieuw de gaten moesten af tekenen. Op deze manier hou je de mal midden onder de dakpan en je boort de gaten door de mal heen. Voor het vastzetten van de beugels hebben we slagpluggen gebruikt, die zitten muurvast en het gaat lekker snel. Door met de zon mee te draaien konden we steeds lekker in de schaduw werken.
Hoewel het best vlot ging hebben we het toch rustig aan gedaan. We hebben steeds voldoende pauzes met koffie en water tussendoor genomen, op die manier hebben we de dag weten te vullen. We hebben gekozen voor een lichte kleur goten, die vonden we het best bij het huis passen. Ze krijgen dezelfde kleur als de beugels en de (voorbeeld) hoek die op de foto te zien is. Ook de goot zelf wordt dus wit.
Vanavond is er (vanwege de verjaardagen natuurlijk:-)) groot vuurwerk in het dorp waar we naar toe gaan. Het hele dorp viert de verjaardagen mee, zo lijkt het dan. De maaltijd doen we vanavond met tapas in het dorp, om de tijd tot 10 uur te overbruggen nemen we nu ook vast wat lekkers.
Vandaag zijn we naar de bouwmarkt geweest om spullen in te kopen voor allerlei klussen thuis en elders die we op stapel hebben staan. Eigenlijk hadden we dat gisteren al willen doen, maar toen was het veel te warm. Vandaag was het nog steeds warm, maar toch zo'n 10 graden minder heet als gisteren.
Ook waren er vandaag weer festiviteiten in Macisvenda. Dit keer was er een wat meer carnavaleske optocht. Door de verschillende delen van de bevolking zijn versierde wagens gemaakt en speciale dansjes ingestudeerd. Naast het meelopen of rijden in de optocht werden er ook versnaperingen uitgedeeld.
De hele hoofdstraat was weer afgezet en alle terrasjes zaten helemaal vol met mensen. Iedereen was in een uitgelaten stemming.
Het onderdeel van de feesten van vandaag is het brengen van bloemen aan de Patron San Juan Bautista. Dit wordt traditioneel door de vrouwen in het dorp gedaan, zelfs de kleinste meisjes hebben een prachtig jurkje aan en brengen bloemen naar de kerk.
De wandeling vanaf het cultureel centrum naar de kerk wordt begeleid door de muziekkapel "La Banda Los Veteranos de Abanilla".
De verdere avond blijft de hoofdstraat afgesloten voor verkeer en zit iedereen met tafels en stoelen buiten op straat te drinken en te eten. Wij hadden een plekje gevonden bij Bar Javi waar we met een Belgisch echtpaar ervaringen over het wonen in Spanje hebben uitgewisseld.
Gisteren ben ik best veel van huis geweest. 's Ochtends heb ik de spullen van een reparatie teruggebracht en aansluitend ben ik achter Cor aan naar een storing aan een elektrisch hek gereden. Bij thuiskomst 's middags hebben we even binnen in de koelte gezeten, maar om 5 uur moest ik een zending van pakketdienst UPS oppikken bij de kerk.
Ook had ik afgesproken om rond die tijd bij een buurvrouw even naar één van de afstandsbedieningen van haar hek te kijken. Die afstandsbediening doet het nog steeds niet, wel bleek de motor van het hek verschoven te zijn waardoor het tandwiel tegen het hek aanliep. Ik heb dat afgesteld, maar het op zijn plaatshouden was een klusje voor buurman Cor, we hebben er diezelfde avond nog een afstandhoudertje tussengelast. We zeiden tegen elkaar, vrijdag doen we niks, dan wordt het veel te warm....
In de loop van de ochtend kwam er een vreemde gast aangefladderd, want echt vliegen kon je het niet noemen. Het beestje bleef mooi zitten om op de foto te gaan, maar hield me ondertussen wel goed in de gaten. Als ik links een foto nam keek hij me aan, maar hetzelfde als ik de foto van rechts nam.
Na de lunch hebben we Ma Haas weer netjes naar het vliegveld gebracht. Als alles goed gegaan is, is ze ondertussen al weer op Rotterdam geland waar ze door haar andere dochter opgehaald is. Toch mooi als je op je 83-ste nog zulke tripjes kan maken?
Update: SMS-berichtje van 19:48: "The Eagle has landed!"
Gisteravond gingen we laat slapen, we hebben tot laat met een wijntje buiten gezeten omdat dat de enige plek was waar het enigszins te harden was. We hebben de timer op de airco ingesteld zodat hij zichzelf na één uur uitschakelt. Hiermee was het in de slaapkamer lekker, maar verder eigenlijk niet. Het wilde maar niet afkoelen buiten, de minimum temperatuur bleef vannacht steken op 27,7 graden!
Agenda voor vandaag: Naar de post in Abanilla, boodschappen doen, koffie op een terrasje en eind van de middag een tweede airco bij de Deense buren repareren.
Vandaag hebben we een ritje naar de kust gemaakt. Na uitslapen en rustig opstaan zijn we naar Guardamar vertrokken. Een beetje slenteren langs de boulevard, een kopje koffie en daarna wat fris, we kunnen er wel aan wennen hoor, dat niets doen.
Daarna zijn we naar een grote Chinese winkel daar in de buurt gereden, altijd leuk om een beetje te snuffelen. We zijn thuisgekomen met een citronella kaars tegen de muggen, nieuwe wijnglazen en nog wat spulletjes. Ma Haas heeft een paar grote spaarlampen voor thuis gekocht.
Gegeten hebben we weer bij El Fogón in Frailles, daar eten we eigenlijk altijd goed. Het meisje wat ons bedient begint ons ook al te kennen en maakt geintjes met ons.
Vandaag was één van de warmste dagen, dus met ruim 39 graden hebben we vanmiddag niets gedaan. Binnen met de airco aan was het goed te houden. Als klusje werd ik vanmiddag door onze Deense buren via de mail gevraagd of ik de airco in hun huis aan de gang kon krijgen. Ze hadden het huis verhuurd en de Engelse gasten vonden het erg warm zonder airco.....
Vanochtend zijn we eerst naar de markt in Algueña geweest. Als er bezoek is, is het altijd leuk om marktjes af te struinen. Moeder Haas heeft een leuke tas gevonden. Tegen het eind van de ochtend waren we weer thuis om een bakje koffie te drinken en wat uit te rusten.
Om 5 voor twee hoorden we weer het knallen van het vuurwerk. We zeiden tegen elkaar: "Oh, het gaat zeker beginnen?" We hesen ons overeind en gingen rustig naar het dorp. In de verte was de rook van het houtvuur waar de Paella op gekookt werd al te zien.
Dit keer leek het allemaal redelijk op tijd te beginnen. Er stond al een behoorlijke rij mensen gezellig keuvelend te wachten tot het uitdelen zou beginnen. Het was een gezellige boel, veel mensen kennen elkaar natuurlijk.
Terwijl Joke en haar moeder in de rij stonden (onder de paraplu-sol) ben ik de stoelen uit de auto gaan halen, gelukkig kon ik voor de dames nog een plekje in de schaduw vinden. We hadden maar twee stoelen bij ons omdat de andere stoelen behoorlijk groot zijn. Dat was geen punt: we zaten naast een grote Spaanse familie die ons onmiddelijk een stoel aanbood die ze toch over hadden, op die manier konden we alledrie lekker zitten.
Naast de maaltijd werd ook het bier door de organisatie betaald. Je kon aan de bar net zo vaak als je wilde je glas laten vullen. Veel families hadden grote tafels uitgestald staan en gingen het bier in grote karaffen (Jarras) halen. De famile naast ons bood ons na het eten ook verschillende moten meloen aan die we dankbaar aanvaardden.
Volgend jaar weten we precies hoe het moet en hebben we onze eigen tafel, karaf en meloen bij ons.
Gisteren zijn de feesten in Macisvenda begonnen. Overdag waren er al kaartwedstrijden in de verschillende bar's in het dorp en een zaalvoetbalwedstrijd in de sporthal, gisteravond was er een optreden van de eerste band dit jaar. Volgens de agenda zou het optreden om 11 uur 's avonds beginnen, dus kwamen wij om kwart voor elf aanlopen bij het feestterrein in de hoop nog een goed plekje te kunnen bemachtigen.
Anti-climax: Er was niemand!
Nee, het was niet afgelast, ook was het niet al afgelopen, het moest gewoon nog beginnen en dat zou nog wel even duren. Wij hebben dus de auto geparkeerd en zijn naar Bar Javi gelopen waar het een gezellige drukte was. Met een biertje en een fles wijn met wat nootjes erbij zijn we toen maar gaan "indrinken". Dat schijnt heel gewoon te zijn onder de jeugd tegenwoordig dus deden wij dat ook maar.
Tegen twaalf uur klonken er op straat klappen van vuurwerk en dat leek het sein dat het optreden zou gaan beginnen. Iedereen maakte zich langzaam op om richting het feestterrein te wandelen en dus sloten wij ons daar bij aan. Het was ondertussen ruim na twaalven en langzaam kwamen er steeds meer mensen het terrein op gelopen, van de band was nog geen spoor te bekennen.
De mensen van de organisatie groetten ons vriendelijk en boden ons een stuk meloen en een glaasje wijn aan, we moesten maar een plekje zoeken aan een van de tafeltjes die opgesteld waren. Zo gezegd, zo gedaan. Het werd een drukte van belang, kleine kinderen, baby's in kinderwagens, oma's met stokken en krukken, echt iedereen kwam naar het terrein toe. Rond kwart voor één begon de band -zonder echte aankondiging- ineens te spelen. Het was een kruising tussen Tex-Mex muziek en Spaanse meezingers en al snel waren er mensen aan het dansen.
Het was een gezellige drukte en er was bediening vanuit een soort tijdelijke bar die aan de zijkant was opgesteld. Nadat we de wijn op hadden hebben we nog maar een glaasje lekkers besteld, uiteindelijk gingen we tegen twee uur weer huiswaarts. Het feest was nog lang niet afgelopen, maar wij begonnen moe te worden. Vanmiddag staat er om twee uur Paella op het menu, eens kijken hoe laat dat echt begint.
Na het oogsten van weer 5 amandelbomen en een kopje koffie op de veranda zijn we naar Hondón gereden. Volgens Deniece, de dochter van Joke, staat daar op de zaterdagmarkt het beste tassenstalletje van de streek, en zij kan het weten! J
Na een rondje over de markt hebben we nog wat fruit ingeslagen en hebben we op een terrasje nog een bakkie gedaan. Via een ander straatje zijn we naar de Bodéga gelopen om de voorraad rosé weer aan te vullen. Net achter het centrale pleintje is een leuk zitje gemaakt, een beetje in de stijl van Gaudi. Uiteraard moest daar even op geposeerd worden.
We hebben bij Bar Javi als lunch wat Tapas gegeten, vervolgens hebben we thuis een Siësta gehouden. Na het dutje hebben we ook wat gezwommen.
Agenda dit weekend: Naar de feesten in Macisvenda. Er is muziek, een foamparty en ook gaan we Paella eten en bier drinken, eens kijken hoe het ons bevalt, zo'n feest.
Gisteren zijn de laatste wolken van de weerkaart geblazen, het was dus weer een warme dag met een stralend blauwe hemel.
Nadat ik vanochtend het riet ben gaan halen zijn we vanmiddag begonnen met de oogst van de amandelen. We doen het rustig aan, vandaag hebben we 5 bomen gedaan, het plan is om er morgenochtend ook weer 5 te doen en 's middags weer 5. Op die manier zijn we in een paar dagen de boomgaard door.
De truuk met het net werkt goed, we hebben twee stukken van 3 x 6 meter, die leggen we aan weerszijden van de stam. Op die manier valt alles wat we uit de boom slaan netjes in de netten. Als we klaar zijn met een boom pakken we steeds één net tegelijk op en laten de inhoud in een capazo glijden. Die zoeken we later dan uit, de amandelen gaan in emmers en de losse blaadjes en het andere afval gooien we terug de boomgaard in.
De foto's van vanmiddag zijn door de moeder van Joke gemaakt, daar maakte ze tussen haar andere drukke bezigheden door gewoon tijd voor. (een beetje zwemmen, wat cocktails drinken, etc.)
Omdat de amandelenoogst dit jaar tegenvalt willen we ze dit jaar -net als onze directe Spaanse buren- met de hand gaan oogsten. Bij een agrarische groothandel in La Murada hebben we de netten gekocht om de vallende amandelen op te vangen. Nu moesten we de lange stokken nog zien te bemachtigen waarmee ze uit de bomen getikt worden.
Een bezoek aan onze favoriete Ferreteria Ivan lag voor de hand, maar dit maal moest hij ons in eerste instantie toch teleurstellen, hij had ze niet. Maar, zo sprak hij, jullie wonen toch in Macisvenda? Dan moet je net voor het dorp linksaf richting Abanilla, dan bij de splitsing niet rechts, maar linksaf gaan.
Als je dan de weg een tijdje volgt kom je bij het eerste huis aan de linkerkant, daar is een pad rechts schuin naar beneden. Als je daar in gaat kom je onderin het dal waar 's winters de Rio Chicamo stroomt, daar groeit het grote riet waar de boeren het zelf ook mee doen. Daar kun je er een paar van afzagen en dan heb je de originele rietstokken (Caña) waar het al eeuwen mee gedaan wordt.
Zo gezegd, zo gedaan. Op een afstandje lijken het gewoon rietstengels, maar als je dichterbij komt blijken ze toch echt heel groot te zijn. Vanavond gaan we eens kijken hoe het werkt.
Ik ben geen regelmatige lezer, ik lees af en toe een boek. Maar als ik dan lees lees ik best wel snel, dus duurt het maar een paar dagen voor ik door een boek heen ben. Gisteren liep het iets anders. We hebben boeken van Cokky te leen die Joke al gelezen heeft. Zij loopt steeds maar van "Dat zijn goede boeken, die moet je lezen!".
Gistermiddag was het zover: Nadat we na het eten weer thuis waren pakte ik om drie uur Deel 1 van de trilogie geschreven door Stieg Larsson. Deze schrijver heeft zijn eigen succes nooit mogen beleven, hij had de trilogie voltooid, maar nog voordat deel 1 verscheen was hij al overleden.
Zoals gezegd, ik begon om drie uur en kon het boek vervolgens niet meer wegleggen. Om half twaalf 's avonds, 8 ½ uur later had ik het uit. De 560 pagina's bleven me van het begin tot het eind boeien.
Deel twee ligt op me te wachten, maar het tijdig schrijven van een logje kan er dan soms bij inschieten.....
Gisteren is de moeder van Joke aangekomen, vandaag zijn we op pad geweest om twee nieuwe banden te laten monteren op de auto, er was in de wang van één van de achterbanden een scheur in het rubber gekomen, waarschijnlijk door een losse steen of een stoeprand.
Omdat we geen reservewiel hebben en het verplicht is links en rechts hetzelfde type band te hebben moesten we er twee aanschaffen. Ook zijn we bij restaurant Monte Alto in Hondón de las Nieves een eerste Menú del Día gaan scoren.
Toen we in de loop van de middag weer thuis waren en op de veranda zaten uit te buiken begonnen rond een uur of 5 de Spaanse buren met het oogsten van hun eerste amandelen. Het ging nog geheel op traditionele wijze: op de grond rond een boom worden netten uitgespreid en vervolgens worden de rijpe amandelen met stokken uit de boom geslagen. Als er niets meer uitvalt worden de netten bijelkaar gevouwen en de gevallen amandelen in zakken verzameld. Ze komen nog een tweede keer terug, want nog lang niet alle amandelen zijn rijp en uit de bomen.
Terwijl we alle drie aan het lezen waren hebben we de kunst afgekeken en bedacht dat we het dit jaar ook maar eens op die manier gaan proberen.
16-08-1977 - Portret van de rock 'n roll zanger Elvis Presley, die op 42-jarige leeftijd overleden is. Als doodsoorzaak wordt "een sterk onregelmatige hartslag genoemd". Elvis zou vandaag 75 jaar oud geweest zijn.
Na ons rondje over de markt zijn we ook een blokje om gelopen door het dorp. Het was niet zo druk, ook bij ons in het dorp is het nog vakantie. Dit weekend beginnen de dorpsfeesten, daar zijn we dit jaar voor het eerst bij. Het schijnt dat er dan wel veel mensen zijn.
In dit achterafstraatje staat een druivenstruik die al vol hangt met grote trossen druiven.
Agenda voor vandaag: Afspraak maken met een Engelse buurman voor een klusje en vanmiddag de moeder van Joke ophalen op het vliegveld.
Tussen de bedrijven door zijn vorige week ook de extra zonnepanelen geplaatst. Dit was toch een stuk minder spectaculair dan het plaatsen van de windmolen. Omdat het frame al eerder gemaakt was waren het in totaal maar 14 boutjes, twee draden en 1 steker en klaar was Kees.
Jammer is wel dat het sindsdien al een paar dagen steeds bewolkt is geweest zonder al teveel wind, maar onze tijd komt nog wel.
Joke gaat de ruimte achter de panelen weer wat groen maken door extra beplanting te plaatsen.
Het moet niet gekker worden. Vanochtend tijdens het boodschappen doen werden we al verleid tot het wagen van een gokje aan het rad van fortuin, vanmiddag zagen we reclame voor een heuse Nightclub -direct naast de kerk- in het naburige dorp Barinas. Waar moet het heen met Spanje deze zomer?
Leek alles gelukt te zijn, werd het vrijdagavond toch nog een beetje "vrijdag de dertiende". Bij het bereiden van wat hapjes zou ik het afgebakken broodje wel even snijden.
Bij het laatste stukje ging het mis, het mes gleed van de knapperige korst af zomaar mijn vinger in. Alles zit er nog aan, een pleister eromheen en het zal wel goed komen.
Het hebben van een (goed) plan is belangrijk, dat bleek vandaag ook maar weer eens. Het was eigenlijk niet eens zwaar werk, wel was het enorm spannend.
Was de lier sterk genoeg? Was de kabel sterk genoeg. Zou de dakbalk het houden? Waren de buizen van de triangel sterk genoeg? Wat kan er verder mis gaan? Zou er wat misgaan? Vergeten we niks? etc. etc.
Lang verhaal kort: In ongeveer 3 uur stond de mast overeind. We hebben niets overhaast gedaan en alles minstens twee keer gecontroleerd. Het opbouwen van de lierconstructie en controleren ervan was eigenlijk nog het meeste werk. Het met de ratel omhoog brengen en steeds de ondersteuning meeverplaatsen was in een half uur gedaan. Ook tijdens het omhoogbrengen hebben we steeds de staalkabel en de bevestigingen gecontroleerd, maar alles bleef prima op zijn plaats.
