Hoofdpijn

We zijn nu precies één week terug in Nederland en heb al twee keer serieuze koppijn gehad. Hoe komt dat toch?

Ik denk dat ik het wel weet, het zijn alleen maar gestreste mensen die in hun baan vinden dat ze altijd en absoluut overal gelijk in hebben. Ik weet het, ik kan ook behoorlijk eigenwijs zijn, maar het maakt niet uit waar je komt, ik heb de afgelopen week niet één keer het gevoel gehad dat ik ergens "klant" en -al was het maar een beetje- welkom was. Waar is toch het credo "Klanten zijn het begin van de boterhammen en komen altijd van rechts" gebleven?
Vandaag was het in de winkel van T-Mobile. We hadden netjes een kaartje thuis gestuurd gekregen dat mijn abonnement ging aflopen en dat ze ons in één van hun winkels het best konden adviseren over de mogelijkheden die er nu waren. Het dichtstbijzijnde filiaal was in Tiel zelf, dus daar zouden we het best geholpen kunnen worden. Nu liepen we vanmiddag door de stad, een beetje te kuieren, en ik dacht "Laat ik eens binnenlopen, het kan maar geregeld zijn" . Ik heb nu nog steeds spijt!
De eerste medewerker die ons aansprak hoorde maar één ding, namelijk dat we naar het buitenland gingen. Wat hij had moeten horen was dat we een bestaand abonnement gewoon per de einddatum wilden omzetten in Prepaid. Hij hoorde echter alleen de moeilijke zaken. Hij vroeg daarom de filiaalmanager om hulp.

Zij had waarschijnlijk met een half oor een deel van mijn vraag gehoord, desondanks waren haar eerste woorden dan ook: "Goedemiddag. U heeft een contract en volgens dat contract heeft u drie maanden opzegtermijn, daar heeft u destijds ook voor getekend". Pogingen om uit te leggen wat onze bedoeling was werden door haar in de kiem gesmoord, contract was contract.

Ik weet het niet hoe het jullie dan vergaat, maar ik ben er in zo'n geval dan al behoorlijk klaar mee. Ik heb haar vriendelijk beloofd dat het vast wel anders zou kunnen maar dat dit filiaal daar dus geen rol in ging spelen, en ben vertrokken. Later ben ik nog wel even teruggekomen om naar de naam van deze dame "De Filiaalmanager" te vragen zodat ik deze geweldige dienstverlening ook aan T-Mobile zelf kon melden. Zij wilde mij alleen haar voornaam geven, dat was genoeg, zo vond ze. Ook wilde ze nog kwijt dat er nooit ontevreden klanten bij haar waren?

Nou, deze "Renée ..." van T-Mobile Tiel kan wat mij betreft vandaag als absolute score van de dag vermelden dat ze minstens één klant van T-Mobile verloren heeft.

Ik ga nog de moeite nemen mijn ongenoegen schriftelijk aan T-Mobile te melden, maar ik ben klant-af.

Toch nog een beetje hetzelfde

We zijn weer in Nederland en we moeten weer even wennen aan de dagindeling. Als we niets op de agenda hebben staan, hebben we geen Menu del Dia om de dag een beetje te breken en moeten we gewoon weer wat boterhammen eten.

Wat wel hetzelfde blijft is het onkruid in de tuin. Weliswaar ander soort onkruid, maar ook hier staat er voldoende om een aantal dagen mee bezig te zijn. Maar zolang het hier in Nederland zulk lekker weer is, is dat niet vervelend om te doen.

Ook nog iets van hetzelfde: de bouwmarkt. Op Hemelvaartdag waren er verschillende open, die ook allemaal nog eens korting gaven. Nu  hebben we een lijstje van spullen die niet of moeilijk te krijgen zijn in Spanje, of waarvan Leo zegt toch echt die speciale soort te willen. Nu kan het tenslotte nog. Dus  zijn we op pad geweest en kunnen we een paar dingen afstrepen van het lijstje. De volgende keer dat we naar Spanje gaan nemen we die dan mee.

Dat wordt waarschijnlijk in juli, maar dan met de auto, want wat we dan bij ons hebben past echt niet in een koffer.

Een goede buur is beter..?

Vandaag zijn we met RyanAir teruggevlogen naar Weeze bij Boxmeer, net over de grens met Duitsland.

Nu zegt het spreekwoord:  "Een Goede Buur beter is dan een Verre Vriend."  Wij zijn van mening dat in ons geval dit spreekwoord onrecht doet aan de werkelijkheid. In de afgelopen periode dat we in Spanje waren zijn onze nieuwe buren een warm bad gebleken.  Alle tips die we kregen; steeds opnieuw konden we voor raad en daad bij ze terecht; ook alle gereedschap wat we nodig hadden konden we lenen, in één woord geweldig.

Nu zijn we weer terug in Nederland, waar we werden opgehaald door Thom en Wilma. Deze goede (tijdelijk verre) vrienden van ons hebben ook deze keer weer geweldig voor ons huis gezorgd. Het gras is gemaaid, het onkruid is gespoten en de post is verzameld. De ontvangst was als altijd hartelijk, koffie, gebak en bijna zelfs een knuffel van Nero, de kat van mijn broer die ze liefdevol hebben opgenomen.
Zo zie je maar dat niet alle spreekwoorden altijd kloppen.

Dorstig poesje krijgt drinken

Vandaag waren we bij Edwin en Cokky op bezoek om naar de vorderingen van hun verbouwing te kijken. Het einde komt in zicht, en dat is maar goed ook, ze zijn het voortdurende verblijf in de caravan zo langzamerhand toch wel een beetje zat.  Maar het is allemaal volgens ons niet voor niets: Het verbouwde huis wordt echt meer dan prima! Ook tijdens de laatste loodjes gaan ze het vast nog volhouden.

Uiteraard hebben we ook de poezen gedag gezegd en zijn we besprongen en afgelikt door Poppy, de buurhond. De grootste van de katten, Oscar, had op een zeker moment duidelijk dorst. Eerst zat hij bijna met zijn hele kop in de gieter, maar kon hij net niet bij het water, daarom kreeg hij van Edwin direct uit de fles te drinken. Het liefst drinkt hij direct uit de kraan.

Bij ons vertrek kregen we een vrijwel nieuwe, bijna niet te tillen, hoog rendement inzethaard mee, die zou in hun nieuwe huis geen plekje meer krijgen, misschien paste hij bij ons wel. Nu we hebben gemeten, maar hij is 5 cm te hoog, en zo'n 10 cm te diep, dus hij gaat echt niet passen.

Prijsvraag: Hoe krijgen we deze loodzware kwaliteitshaard van Belgische origine, nog voordat we woensdagochtend de huurauto moeten inleveren, over de rand van de achterbak getild?

Strand

Vandaag zijn we via allerlei binnendoorweggetjes eerst naar een zondagsmarkt en daarna naar het strand geweest. Niet dat we er zelf op zijn geweest, nee, we hebben vanaf een terrasje naar de flanerende mensen zitten kijken. Er waren al best veel mensen op het strand, maar nog niet veel in de zee, het water zal nog wel te fris zijn. We hebben een broodje gegeten, wat gedronken, en daarna zijn we weer rustig terug naar huis gereden.

Voor de rest van de middag: Joke gaat weer onkruid spuiten en ik ga het zwembad stofzuigen.

Dagje vakantie

Vandaag hebben we helemaal niets gedaan wat "moest". We hebben een dagje vakantie genomen. Geen klusjes, geen schoonmaken, geen reparatie, geen lijstjes, helemaal niets. We begonnen met uitslapen, rustig ontbijten, kopjes koffie. We trokken er op uit zonder een echt doel te hebben. We zijn eerst naar de markt in Hondon de las Nieves gegaan, we hebben wat rond gelopen, fruit en noten gekocht en een kopje koffie gedronken. Nog een extra rondje over de markt, ook zijn we nog even langs de Bodega gelopen waar we samen met Edwin en Cokky ooit lekkere wijn gekocht hebben.

Daarna had Joke een advertentie gezien van een "Table Top Sale" in een Hotel in een naburig dorpje. Het Hotel konden we vinden, maar de Sale niet. Toen we thuis waren begrepen we waarom, het was morgen pas....
Aansluitend zijn we doorgereden naar Fortuna, ook daar zou een soort van rommelmarkt zijn, maar ook daar nul op ons rekest. Het was nog wat te vroeg om wat te eten, dus hebben we een rondje gemaakt. Onderweg kwamen we een ingeslapen dorpje "La Murada" tegen, daar hadden drie broers een goed lopend cafeetje?

Uiteindelijk hebben we gegeten in Elche, net buiten Crevillent, in een grill-restaurant. Heerlijk vers, goed bereid vlees, lekker glaasje rosé erbij, kopje koffie toe. Daarna via de weg door de bergen naar huis, we kwamen nog een typisch motorrijderscafe tegen. Alleen maar scheurijzers en lekker showen, goed plat door de bocht en maar hopen dat ze levend het eind van de dag halen.

Joke heeft thuis nog even gezwommen, nu zitten we aan de koffie en gaan uitbuiken.

Water en licht

Het water kwam later, maar ergens was dat geen verrassing. José is een aardige vent. Je belt hem en meestal zo'n 2, soms 3 dagen later komt hij langs met ruim 10m3. De tankwagen kan wel meer, maar het weggetje naar de huizen hier is maar geschikt voor 16 ton. Bij het huis is een deposit van ongeveer 20m3, dus als er weer 11 m3 bij kan, kun je José bellen. Water is, doordat het bezorgd moet worden wel beduidend duurder als in Nederland, het is hier in Spanje in verhouding ook schaars. We kunnen wel een aansluiting krijgen op het drinkwaterleidingnet, maar het leggen van de leiding en de aansluitkosten zijn dan voor eigen rekening, laat dus maar zitten. Door de afwezigheid van vastrecht en de aanwezigheid van een gratis aansluiting op het "Riego-water" wat gebruikt wordt voor het bevloeien van landerijen verwachten we dat we zo'n beetje gelijk zullen spelen. Wij kunnen dit "Riego-water" gebruiken voor het sproeien van de tuin en het vullen van het zwembad.

Geheel onverwacht stonden vanochtend een installateur en een man van Iberdrola, de Spaanse electriciteitsmaatschappij, voor de deur. Één van de punten die nog geregeld moet worden rond het huis is het verkrijgen van het juiste type energiecontract. Het was oorspronkelijk een contract voor levering ten behoeve van straatverlichting, en dat is nu officieel omgezet naar een contract voor energielevering aan een woonhuis. Ook is het maximaal te leveren vermogen verhoogd naar 5,75 kW. Dat komt overeen met een hoofdzekering van 25A, dit is in Nederland ook een gebruikelijke waarde voor een woning.

Broodje Aap

Gisteren zijn we naar het gemeentehuis in Abanilla geweest om te kijken of we ons Padron konden ophalen. Nu, de dame die het moet verzorgen was duidelijk niet in goede doen. Ze klaagde over het vele werk en dat ze alles 5 keer aan iedereen moest uitleggen, en hing een verhaal op over de politie die moet komen controleren of je er wel werkelijk woont, etc., en dat dat wel 3 maanden kan duren? Wat mij betreft een Broodje Aap Verhaal, maar ondertussen dus nog geen document.

Ook zijn we naar de bank geweest, en dat ziet er zonniger uit. De inlog op de website is weer vrijgegeven en zelfs van een andere, minder voor de hand liggende code voorzien. Hoewel zonniger: Of we vandaag maar terug konden komen, de dame die weet hoe het programma werkt waarmee we de rekening van filiaal kunnen verhuizen was er gisteren niet, maar vandaag wel.

Agenda: Vanochtend wordt het water bezorgd (hopen we), daarna weer naar de bank zodat we ons filiaal in de buurt hebben.

Leuk klusje tussendoor

Vandaag hebben we wat sleutels bij laten maken, zodat we ieder een complete bos hebben, en ook nog een reserve bos. Het water is besteld voor vrijdagochtend. José komt dat dan met een tankauto brengen. Voor buurman Cor heb ik een leuk tussendoor klusje gedaan. Het bootje van zijn kleinzoon deed het niet meer. Na de reparatie moest er natuurlijk uitgebreid getest worden!

Agenda voor morgen: Naar Abanilla om de Padron op te halen (hopen we). Dit document is nodig voor het op naam zetten van de auto, en ook nog even langs de bank, de webtoegang is weer eens geblokkeerd.

Klussenlijstje bijna leeg

Ons lijstje met klussen die we deze periode hier willen doen is bijna leeg. Vandaag gaan we de hoeken van de raamkozijnen nog kitten, maar dan zijn voorlopig alle bouw- en renovatieactiviteiten klaar. Ook gaan we het windscherm bestellen en laten we nog een vracht water komen. Een ommetje langs de rand van het landje leverde dit plaatje op.

Koffie op een rustige ochtend

Het is een rustige ochtend met al veel zon, het is zo'n 22 graden. We beginnen de dag met een lekker kopje koffie op het terras, een beetje genieten van het uitzicht.

Agenda: We hebben vandaag geen echte plannen, dus zullen er wel weer kleine klusjes gedaan worden.

Kwaliteit van het zwemwater

Vanochtend hebben we gezamenlijk diverse testen uitgevoerd om de kwaliteit van het zwembadwater vast te stellen. PH-waarde en chloorgehalte zijn de twee belangrijkste parameters. Joke heeft vroeger in een laboratorium gewerkt dus heeft meer gevoel bij de chemische test, ik ga toch meer voor de electronische meting. In plaats van de test met de druppels in het water zou Joke nog liever de test uitvoeren met de lakmoespapiertjes, maar die hebben we even niet. Tot onze grote verbazing en ergernis kwamen beide resultaten nooit bij elkaar in de buurt.

Het werd tijd voor een systematische aanpak: Eerst alleen zwembadwater meten. Beide metingen gaven een (iets) te hoog chloorgehalte aan; daarna een mengsel van 50% zwembadwater en 50% kraanwater: de chemische test gaf zoals verwacht een lager chloorgehalte aan, de electronische meting bleef een te hoog gehalte aangeven. Ook metingen met andere verhoudingen gaven hetzelfde resultaat: de electronische meter bleef een te hoog gehalte aangeven. Uiteindelijk kwamen we tot dezelfde conclusie: de electronische meter was defect. Alles bij elkaar genomen was het een leuke manier om de ochtend door te brengen.

We zijn eerst een hapje gaan eten en daarna zijn we de meter gaan omruilen. Kleine verrassing, ze waren uitverkocht, dus kregen we het geld terug. Maar omdat we met pin betaald hadden zou ook de terugbetaling via dezelfde bankkaart plaatsvinden?? De uitslag van dat avontuur bewaren we voor een volgende keer.

Gang verven

"Lezen over verven, doet verven", zo luidt een bekend Spaans spreekwoord. Onzin natuurlijk, maar wat doe je anders op een zondag? WIj hebben vandaag besloten ook de gang nog een beurt te geven.

Cola

Cola bestaat in vele soorten, merken en smaken. Zo wil Joke tegenwoordig alleen nog maar Cola Light van dat éne, bekende merk. Voor mij maakt het normaal gesproken niet uit, als het vooral maar koud is, liefst met een ijsklontje en een schijfje citroen erin. Maar gisteren was anders, heel anders. Toen kon de Cola me niet kleverig genoeg zijn! Tot mijn grote ergernis wilde het spul wat ik eerst gebruikte niet wat ik wilde. Het moest plakken, en dat deed het niet. Wat een ellende, zou het dan toch een vak zijn?

Waar ik het eigenlijk over heb? Nou, als één van de klusjes stond het repareren van een paar losse tegels tegen de gevel. Er zaten er drie zichtbaar los, maar de twee aangrenzende tegels zaten ook los. Ik hoor jullie denken, hoe kan het repareren van 5 losse tegels nu zo'n ergernis veroorzaken?

Ik dacht ze namelijk eerst gewoon met specie vast te zetten, ik had dat een metselaar wel eens zien doen, en toen leek het vooral erg eenvoudig. In werkelijkheid is dat anders. Als ik de mortel tegen de muur kwakte lag het - voordat ik goed kon kijken- alweer op de grond. Als ik het eerst aan de tegel smeerde was het of te weinig of teveel. En als ik na het aandrukken van de tegel er nóg een keer aankwam, lag weer alle specie onderin. Heel even hebben de vijf tegels op hun plek gestaan, maar in werkelijkheid zat er geeneen vast, dus heb ik de hele boel weer losgehaald. (= Slecht voor het humeur, tot mijn spijt heeft ook Joke dit gemerkt.) Ik ben toen eerst naar een bouwmaterialenhandel gereden om te vragen wat een Spaanse vakman daar voor gebruikt.

Het verlossende antwoord kwam: Cola moest ik hebben. Tegel- en steenlijm waar ze hier zo'n beetje alles mee in elkaar plakken. Grote zakken van 25 kg en het kost geen drol. Aanmaken met water en het plakt als de nete. Het is enigszins elastisch tijdens het verwerken, dus je kan aardig smokkelen. Hieronder het resultaat, met excuses aan Joke.

Van hokje tot werkplaats

Op ons landje staat al heel lang een oud gereedschaps- en klusschuurtje, dat was één van de factoren waarom we voor dit huis gekozen hebben. We hebben al eerder contact gezocht met een éénpitter klusbedrijf om het hok wat aan te passen zodat het bruikbaar wordt als werkplaatsje. Afgelopen week hebben we overeenstemming bereikt over de werkzaamheden die gedaan gaan worden. Er komt een raam in, met rolluiken en met rejas ervoor. De vloer wordt geëgaliseerd en voorzien van granito-plavuizen zodat er prettig op gewerkt kan worden. Het dak wordt gerepareerd en er komen ventilatieroosters in. Ook is er het plan om er een klein terras voor te maken zodat er ook buiten geklust kan worden. De planning is dat dit in juli gebeurt, zodat met de verhuizing direct de spullen uit de garage erin kunnen. Zelf zal ik de elektra voor mijn rekening nemen, dat lijkt me duidelijk. Ook kunnen daar dan weer de oude houten Bruynzeel magazijnstellingen van mijn vader in, die beginnen dan zo’n beetje aan hun vijfde leven. Onverwoestbaar spul maakten ze toen nog.

Temperatuur van het (zwem)badwater

Vanmorgen hadden we een stoffig klusje. We hebben het hutje, waar de werkplaats van Leo moet komen, uitgemest. Nadat we hiervan waren bijgekomen en een Menu del día hadden genuttigd  bij weer een nieuw adresje in Hondon de los Frailles, kon Leo zich niet langer bedwingen. Hij vond dat het tijd werd om het zwembad maar eens in gebruik te nemen.

Vanmorgen was het om 09.00 uur al 19 graden en het liep op tot 28.4 graden, ook het zwembad water is al opgewarmd tot zo’n 21 graden.

We hebben het water al meerdere keren gecontroleerd op de chloor- en zuurgraad. Ook is het al een aantal keren gestofzuigd, dus het is echt schoon en er is geen reden om er niet in te gaan, behalve dan misschien de nog ietwat zuinige temperatuur van het water.

Het viel niet direct mee, maar op 7 mei 2009 heeft hij in zijn eigen zwembad gezwommen!

Als het zo lekker warm blijft de komende dagen, ga ik het dit weekend ook proberen. Ook ik wil toch minstens één keer hebben gezwommen voordat we weer vertrekken.

 

Klussenlijst

Vandaag zijn we niet weggeweest, maar hebben we allerlei klusjes van de lijst gedaan. Omdat we over een week of twee al weer teruggaan naar Nederland om de verhuizing te regelen wordt duidelijk dat we hier niet alles afkrijgen. Sterker nog, als we drie klusjes doen, schrijven we er vier bij op het lijstje, dus dat gaat lekker! Wel is het zo dat de klusjes steeds kleiner worden, er zit dus wel vooruitgang in. Er zijn toch dingen die we in Nederland gaan regelen of kopen, omdat we vinden dat er hier te weinig keus is of omdat het domweg niet te koop is. Daarom hebben we een goed overzicht nodig van alle afmetingen van het huis, dus dat was vandaag een van de klusjes.

Verhuizen in Spanje

Vandaag zouden we 'even' een Certificado de Empadroniamento, kortweg Padron genaamd, gaan halen op het gemeentehuis. We weten ondertussen goed de weg naar Abanilla, ook het vinden van een parkeerplaats kost geen moeite meer. Op weg naar het gemeentehuis nog even langs het postkantoor, we gaan ons steeds meer thuis voelen. Zelfs het vinden van het goede loket gaat steeds makkelijker (ze hebben er maar twee, waarvan één voor burgerzaken), dus we zagen de toekomst zonnig tegemoet.

Toen we aan de beurt waren bleek het toch niet zo makkelijk. Om een uittreksel te kunnen krijgen moet je eerst ingeschreven zijn, dat is logisch. Maar we waren niet ingeschreven, dus dat moest eerst. Een kopietje van het Spaanse Sofinummer voor Buitenlanders (NIE), een kopietje van de paspoorten, een kopie van de koopovereenkomst van het huis (om aan te tonen dat je echt in de gemeente woont) en de inschrijving kan beginnen. Oh ja, en nog even het adres invullen. Dat wisten we, want van de gemeentearchitect hebben we immers de woonbaarheidsverklaring gekregen, en daar stond het op. Of we maar even op de kaart wilden aanwijzen waar het huis staat, dan konden ze het adres controleren. Ook moesten we even meekijken in de computer of we de namen van de vorige eigenaar of van één van de buren herkenden, dan zat het wel goed. We zagen echter niemand die ons bekend voorkwam.

Nu hadden we in ons dossier ook een Padron van de vorige eigenaar van wie wij het huis gekocht hebben, of ze daar misschien iets aan hadden? Nou, ze wilden wel even kijken. Op dat document stond echter een heel ander adres genoemd dan dat wat wij hadden!?  Ook in de computer wonen de buren op dat adres, dus wonen wij vanaf vandaag ook op het nieuwe (oude) adres. De buurman had al gezegd dat het adres wat wij hadden niet zou kloppen... Nu ze éénmaal wisten om welk huis het ging kwamen de tongen los. Er werd ook nog glimlachend geinformeerd of we de eerste eigenaar soms kenden, die met die mooie Turkse vrouw? Nee, die kennen we niet, maar iedereen op kantoor en ook de architect wisten haar nog goed te herinneren. Blijkbaar hebben we iets gemist.

Na wat gemopper tussen de wat seniore dame die de scepter zwaait op kantoor en het jonge meisje dat op een echte Olivetti mechanische typmachine de formulieren moest invullen, en ruim een uur later, was het probleem opgelost en konden we ingeschreven worden. Over een dag of drie zijn de uittreksels al klaar. We zijn benieuwd naar het adres.

Dit keer wel gelukt

Gisteren hebben we de muren waar het niet wilde dekken allemaal opnieuw gedaan, maar nu met "Titan Una Capa". Dit keer was het wel weer een succes, het verfde goed, het dekte in één keer over alle eerdere vlekken heen, en het is mooi egaal opgedroogd.

Agenda vandaag: Naar de gemeente om ons daar als eigenaar van een woning , cq. inwoner te registreren (Certificado de Empadronamiente), dit is ook nodig voor het op naam zetten van de aangekochte auto.

Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald

Of anders, half werk is geen werk. Vandaag zijn we met veel plezier en inzet aan de vrolijke terra kleur begonnen. We begonnen in de foute blauwe kamer, en na twee streken werd al duidelijk: "Houston, we have a problem!"

Je kon deze verf niet aanbrengen, wat je ook deed, je veegde het met de kwast of zelfs met de roller er steeds weer af. Alleen als je heel voorzichtig met de roller deed bleef er wat verf achter, maar het ging dus nooit dekken. Waar het lichte, vrolijke geel het foute blauw in één keer dekte, was deze donkerder terra kleur van een ander merk een regelrechte ramp. We hebben de blauwe kamer afgemaakt, maar naar mate we vorderden, daalde ons humeur tot onder het vriespunt. We deden dit echt voor de kat zijn viool! Een groot, niet te vermijden vlekkenfestijn.
Optimistisch als altijd begonnen we na de lunch aan onze slaapkamer. Hier moesten we over een witte muur, dus dat zou vast beter gaan.

Sommige mensen leren het nooit, zo hebben we vandaag geleerd. Wederom de viool van de kat, die nodig gestemd moest worden. Zelfs over smetteloos wit wilde het niet dekken!
Ik wilde daarna eigenlijk gelijk de tweede laag over de blauwe kamer aanbrengen, maar Joke was de meest verstandige: "Doe het niet!" We gooien deze rommel weg en halen de vergelijkbare kleur van dat andere merk Titan Una Capa, dat ging als de brandweer, het verschil is eenvoudig te groot.

Daarom aan iedereen die het weten wil dit advies: als je humeur je lief is, koop NOOIT verf van het merk "Paintman".

Ter info:
Op de bus van Paintman staan alle bijzondere eigenschappen vermeld:
Het is verf van hoge kwaliteit, makkelijk aan te brengen, waterverdunbaar, haar kleuren dragen bij aan een prettige woonomgeving, het is goed afwasbaar en ruikt bijna niet.
Ze zijn maar één ding vergeten: zorgen dat het goed dekt!!

Rust

Soms krijgen we vragen in de trant van: "Waar beginnen jullie aan, waarom doe je dit?" Een eenduidig antwoord hebben we niet. Het gejaagde karakter van de maatschappij in Nederland, altijd kunstlicht om je heen, altijd geluid, soms herrie (en dan bedoelen we niet de vogels!). Maar ook het besef dat dit leven zich maar één keer laat leven en de sterker wordende behoefte daar ook zelf iets mee te doen. Vandaag is niet de generale repetitie van morgen, maar vandaag is vandaag. Nee, we zijn absoluut geen doemdenkers, maar zagen en zien steeds weer opnieuw teveel voorbeelden van mensen die echt uitkijken naar hun pensioen. Als het dan zover is, dan is daar dat ene ongeluk, die sluipende ziekte, of die andere onvoorziene gebeurtenis waardoor de verwachte toekomst er ineens anders uitziet of er zelfs niet meer is. In de maatschappij zijn steeds meer geluiden over de eigen verantwoordelijkheid voor de "oude dag" te horen. Pensioenen worden uitgehold en alle voorzieningen voor later zijn niet meer vanzelfsprekend. Wij hebben daarom iets gedaan wat we allebei van huis uit hebben meegekregen: Sparen, sparen en nog eens sparen. We hebben gekozen om onze vroegere inkomsten bewust te gebruiken voor een buffer voor later. Daarmee hebben we nu onze vrijheid gekocht zodat we aan deze nieuwe periode konden beginnen. Wie wil er nu geen leven rijk aan avonturen?

Fout Blauw

Vandaag zijn we begonnen met het nemen van afscheid van Fout Blauw.

Alle muren in het huis zijn nog origineel wit spuitwerk, op één kamer na. Deze was -zonder de deksels van de schakelaars en stopcontacten te verwijderen- in een, wat ons betreft, foute kleur blauw geschilderd. We moeten niet vergeten dat alle eigenaren vóór ons Engelsen waren, en die hebben soms een bijzondere smaak voor kleuren. We hebben een combinatie van zonnig geel en een frisse tint terra uitgezocht en zijn vandaag begonnen met het geel. Twee muren van de kamer worden geel, dat ziet er lekker licht uit als de toekomstige loge's wakker worden. Het foute blauw had niet overal gedekt, ook was er "netjes" om de schakelaars heen geschilderd, dus moest het echt verdwijnen. Morgenochtend gaan we verder met onze slaapkamer, waar hetzelfde geel komt.

Ook de blauwe bloemetjesgordijnen zullen niet terugkeren op de logeerkamer.