Inpakken en wegwezen

Nadat vrijdag de belangrijkste papieren er ineens waren lijken zaken nu in een stroomversnelling te komen. Morgen vliegen we naar Alicante, en op woensdag hebben we een eerste afspraak met de notaris van de Engelse familie en de makelaar. Ook onze Gestor Ingeborg zal erbij zijn om ons te assisteren. Het is de bedoeling dat die middag de afspraak voor de overdracht met de notaris gemaakt zal worden.

Het inpakken was deze keer wel behoorlijk anders dan anders; we gaan nu immers niet op vakantie, maar het is een kruising tussen verhuizen per vliegtuig en gaan kamperen. Met een beetje geluk zitten we binnen twee weken in ons eigen huis, maar zonder spullen. We proberen nu dus een soort basispakket mee te nemen, zodat we geen dingen die we toch al hebben hoeven te kopen. Immers, zodra we echt gaan verhuizen heb je dat allemaal dubbel. Het viel niet mee om alles wat we mee willen nemen in de koffers te krijgen zonder al te veel over het maximum gewicht heen te gaan. Nadat alles ingepakt was waren ze toch te zwaar en hebben we er nog wat spulletjes uit moeten halen, maar nu staat dan toch alles netjes klaar.

Veilig, gezond en toegankelijk! Een anticlimax?

Ineens kwam er vandaag een mail met daarin zowel de Cédula (woonbaarheidsverklaring) als de verklaring dat het huis langer dan vier jaar geleden gebouwd is, en dat er geen technische bezwaren tegen de bouw van het huis zijn.

Letterlijk staat er dat het huis veilig gebouwd is, geen gevaar voor de volksgezondheid kent en goed toegankelijk is. Het huis wordt daarmee geschikt verklaard voor bewoning.

We zijn blij verrast maar tegelijk ook zeer verbaasd dat ineens deze beweging op gang gekomen is.
Het huis is dus circa 6 jaar illegaal geweest. Op 17 maart van dit jaar is de Gemeentelijk Architect op locatie geweest en heeft onderzoek gedaan, en op 24 maart zijn de officiele stukken opgemaakt.

Vandaag zijn deze via de advocaat van de Engelse familie aan ons aangereikt, met stempels en al!

Spanje, here we come!!

Van Adel?

De overeenkomst is vandaag toch nog aangekomen, aangetekend nog wel liefst. Je weet maar nooit hoe dingen lopen. Nu werd ons wel iets duidelijk: aan de hand van het poststempel bleek dat het stuk, wat de 12de klaar was en dus vrijdag de 13de verzonden had kunnen worden, toch echt wel "al" op de 17de verstuurd was. Carlos, de zaakwaarnemer van de Engelse familie heeft er geen gras over laten groeien maar lokale olijven, die groeien immers een stuk langzamer.....

Nu, genoeg grappen gemaakt, het document is binnen, maar we gaan het maar niet meer terugsturen. Je weet immers maar nooit hoe lang dat dan weer gaat duren. Nee, zelf brengen, dat is vast een stuk sneller.

Op basis van de optimistische geluiden van weer dezelfde Carlos hebben we -onder voorbehoud van het op tijd en geldig zijn van de woonbaarheidsverklaring- een eerste afspraak gemaakt op 1 april. We horen jullie al denken, ze zoeken de datums wel uit!

Niet gehinderd door pessimistische gedachten gaan we gewoon door. Het is natuurlijk niet zomaar wat als je voortaan als Don Leo en Doña Joke door het leven mag.

P.S. Het wachten is nu op de Woonbaarheidsverklaring of Cédula, als die er niet komt zijn we nog nergens.

Geen brief zo snel, of de postbode achterhaalt hem wel

Hebben we in ongeveer een week een dijk van een overeenkomst opgesteld, moet deze alleen nog even door beide partijen getekend worden. En dat valt blijkbaar niet mee. Het document was akkoord en kon -getekend en wel- vanuit Spanje verzonden worden op -ja, daar heb je het al- vrijdag de dertiende.  We nemen maar aan dat dit gedaan is, maar tot op heden hebben we het niet mogen ontvangen. Daarbij komt nog, al zou het vandaag nog binnenkomen, dan heeft het eigenlijk geen zin meer om het terug te sturen, want dan is het sowieso niet voor 31 maart in Spanje. Kortom, we zien wel.   

Komt het toch nog binnen dan gaan we het wel brengen, hebben we besloten. Op de 31ste gaan we weer naar Spanje. Is het niet om dit huis te kopen, dan is het wel om naar andere huizen te kijken.

Stapje voor stapje verkoopklaar maken

Vandaag stond weer in het teken van de diverse klusjes. Hebben we gisteren de badkamer en de garage gedaan, vandaag was het voor het eerst eens lekker weer, dus gingen we de tuin in. Het terras was nogal groen geworden, het was ook al een flinke tijd geleden dat er goed schoongemaakt was. Dus werd vandaag de hogedrukspuit tevoorschijn gehaald, en moest er maar eens flink gespoten worden.

Een kleinigheidje was dat Leo eerst geen rekening hield met de hoogte van de druk. Hij heeft daarom later toch maar laarzen aangetrokken.

Nu mag het losgespoten zand en modder eerst drogen, dan kunnen we het morgen aanvegen.

Welkom op ons Weblog over stoppen met werken. (En gaan wonen in Spanje!)
Dit weblog komt het best tot zijn recht als het bekeken wordt met een schermresolutie van 1280 bij 1024 pixels of groter.

Een rustig dagje

Vandaag was een rustig dagje. We hebben wat in de tuin gewerkt, ik heb nog wat opgeruimd in de garage. Langzaam aan komt er steeds meer ruimte in huis. Gisteren nog een paar spulletjes naar Thom en Wilma gebracht die het dan weer doortransporteren naar het verzameladres voor de rommelmarkt voor het goede doel. En oh ja, Nero de kat lag rustig te slapen, totdat.... hij mij hoorde binnenkomen. Hij kwam direct in actie, en binnen één minuut zat hij weer onder de bank. Ik was immers die meneer die hem op één dag in de transportkooi stopte, en ook achter de wasmachine vandaan haalde: dat kan niet goed zijn, dus wegwezen hier!

Ook heb ik vandaag nog wat geknutseld aan één van de notebooks. Ik heb met Adobe Photoshop wat gesleuteld en nu staat er een nieuw breedbeeld desktop-wallpaper op. Een een leuk stuk (je) Spanje heeft haar intrede gedaan!

Download Penelope_Cruz_LKV2.jpg

Gaat het dan toch nog gebeuren?

Niets is zeker in dit leven, dat wisten we al. Maar vandaag lijken er toch een paar stappen gezet te gaan worden inzake de beoogde koop van het huis in Spanje.

We zijn overeengekomen dat wanneer het belangrijkste document, de woonbaarheidsverklaring, of Cédula, vóór het eind van deze maand beschikbaar is, we in principe het huis kopen. We hebben dan een soort van borgsom ingebouwd die we achterhouden in afwachting van de andere documenten. De notaris van de verkopers die dit document bij de gemeente moet regelen is er (vrij) zeker van dat gaat lukken. Als dit eerste document er is, zijn de andere een kwestie van tijd. Nu hebben we al het nodige gehoord en meegemaakt met Spaanse bureacratie, dus wij hebben nog wel onze twijfels.

Aan de andere kant, als deze man, die deze gemeente goed kent, zo vol vertrouwen is, kan het ook gewoon een keer goed gaan. Om dit allemaal netjes en in goede banen te leiden moest er dus wel een overeenkomst opgesteld worden, en dat valt niet mee.  Zowel in het Spaans als in het Engels moet het kloppen. Iedere versie moet eerst langs de Spaanse notaris, de huidige eigenaar in Engeland en langs onze gestor en ook nog langs ons. We zijn nu aan de vierde versie van dit stuk, en dit lijkt hem te gaan worden. Tenminste, dat zou mooi zijn, want er zijn een paar aardige voorwaarden in opgenomen.

Het zou dus niet verkeerd zijn als het gaat zoals het nu beschreven is. In dat geval zijn we dus aan het eind van de maand in Spanje. Aan de andere kant zou het sneu zijn: al dat werk in een contract wat zichzelf ongeldig verklaart als de beoogde woonbaarheidsverklaring er niet voor het eind van deze maand is. Dat is namelijk wel één van de clausules die is opgenomen.

Erase una vez...

Er was er eens.....      

Zo begonnen vroeger altijd de lieve kindersprookjes, en hoewel ze soms erg spannend waren liepen ze toch goed altijd goed af.  Dat het in deze tijd ook heel anders kan gaan, daar is Joke nu achtergekomen.  Het begon met een onschuldige, maar serieuze poging de door de bliksem getroffen laptop van Edwin en Cokky te reanimeren. Dit was een leerzaam, maar weinig succesvol project. Ik weet ondertussen hoe DELL de beveiliging gebouwd heeft waardoor je alleen maar echte DELL voedingen kunt gebruiken. Heb je een ander merk voeding dan draait de laptop op de langzaamste snelheid, en wordt als niet te versmaden extraatje ook de accu niet geladen. DELL, bedankt! Het weer tot leven wekken was een heilloos karwei, het laadcircuit was defect, de netwerkkaart vertoonde een klein kratertje waar de vonken uit gekomen waren, de voeding zelf was stuk, kortom, echt verloren. Ik heb nog een andere voeding op de kop getikt, maar dat was duidelijk niet genoeg.

Nu zou je denken, als het niet gaat, dan is het ook klaar. Dat is natuurlijk ook zo, maar toch bleef het kriebelen. Toen ik dus op marktplaats.nl een defecte DELL van hetzelfde type zag kon ik het niet laten. We weten nu ook waar Opperdoes ligt, zal ik maar zeggen. Het mocht niet baten, het wilde niet lukken om er van 2 weer 1 werkend te maken. Jammer, maar helaas, het was echt afgelopen.

Maar toch bleef het kriebelen. Wederom bracht marktplaats.nl hoop. Deze keer toog ik op een avond naar Hogeloon, een flink eind Brabant in, en dat tijdens de carnaval!  Ook dit keer kwam ik thuis met een defect exemplaar van een vergelijkbaar type. Dit keer was er wel een kleine victorie. Het was gelukt om er van 3 weer 1 goed werkend te krijgen en één die het al een beetje deed.

Ik hoor iedereen denken, nu zal het toch wel genoeg zijn? WRONG!!
Marktplaats.nl is geweldig, dit keer zijn we koffie wezen drinken in Hengelo, en weer kwamen we thuis met een -uiteraard- defect exemplaar.

Een voorzichtige tussenstand is dat er nu 2 werken, en één min-of-meer. Wat wel jammer is dat het exemplaar wat nog niets doet nog steeds die van Edwin en Cokky is, de Spaanse bliksem is onverbiddelijk.

Zoals gezegd, niet alle sprookjes lopen goed af, maar misschien is ook dit sprookje nog niet ten einde.

Kattenverhuizing

Vandaag hebben we nog een laatste actie ondernomen die te maken had met onze overleden broer. Hij had een lieve kat Nero, en daar hadden we al heel snel een goed nieuw thuis voor gevonden. Hij kon direct toen ze van hem hoorden bij Thom en Wilma terecht.Wel was er nog een probleem, Nero was niet thuis, hij zwierf nog door de buurt rond zijn oude huis.

Maar een gezamelijke actie van twee nabije buren en een vriendin die twee straten verderop woont heeft geleid tot het weer binnenkrijgen van het diertje. Afgelopen zondagavond kwam het goede nieuws, na twee weken zwerven was Nero weer thuis. Wel wat mager, maar verder in goede doen.

Vandaag stond als een van de laatste zaken die gedaan moesten worden het overbrengen van Nero naar zijn nieuwe adres. Het is goed gegaan, wel werd hij een beetje wagenziek, maar dat was oplosbaar (of beter: afwasbaar).
Ook wist hij in de eerste minuut nadat hij uit het transportkooitje was achter de wasmachine te schieten. Door die van zijn plaats te halen was ook dat zo weer opgelost. We hebben hem verder de hele avond niet gezien, meneer zat onder de bank, en was niet van plan daar onderuit te komen!

Het is goed te weten dat hij het goed krijgt bij Thom en Wilma.

Na gedane arbeid

   

Het weer was goed, en de verf was droog, dus kon dit klusje afgerond worden.
Eerlijk is eerlijk, het ziet er toch een stuk beter uit.

Agenda: vanmiddag weer eens gewoon boodschappen doen.

Nog maar even nie voegen nie

Het was de bedoeling om vandaag al te voegen, maar bij nader inzien toch maar niet.
De cement is al wel vast van structuur geworden, maar is nog niet volledig op sterkte, en ik zou niet willen dat tijdens het voegen er een raamdorpelsteen loskomt.  Dus heb ik geduld en wachten we nog een dag.

Wel zijn vandaag de panelen weer in kleur afgelakt, dus als (morgen?) het voegen klaar is kunnen die er ook gelijk weer op.