We kijken er al zo'n 10 jaar tegen aan, de kapotgevroren raamdorpelstenen onder het keukenraam.
Dat kan natuurlijk niet als je het huis wil verkopen, dus wordt dit nu eindelijk eens aangepakt.
Het moet natuurlijk wel klaar zijn voordat de buitenboel geschilderd wordt, dus zijn we daar vandaag mee begonnen.
Morgen gaan we voegen en de panelen weer monteren. Die panelen staan nu in de grondverf en zijn morgen droog.
Voor velen die hem kenden was hij een warm mens. In het bijzijn van mensen was hij eigenlijk altijd opgewekt en optimistisch.
In zijn leven, dat in 1947 in Rotterdam begon, hebben vele verschillende perioden zich afgewisseld.
Er was een Herman, die als jochie voetbalde bij Sparta en cricket speelde.
Er was een Herman, die altijd voor zijn kleine zus opkwam.
Ook kwam er een Herman die, toen hij wat ouder werd, moeilijk met ouderlijk gezag overweg kon.
Ook dat ouderlijk gezag had moeite met de Herman, die zich aan het ontwikkelen was; zijn ouders konden daar in die tijd eigenlijk niet mee overweg.
Dat was het begin van een nieuwe periode in zijn leven: nog jong, midden in de jaren 60, en toch al - zonder de directe invloed van zijn ouders - moest hij zich een weg vinden.
Die weg bracht hem naar vele en verre plaatsen op de wereld.
Eerst nog dichtbij, zo leefde hij een tijd in Den Haag, waar hij kennis maakte met muziek en alle verlokkingen die hoorden bij de 60-er jaren.
Later bracht de weg die hij zocht hem naar landen als Zwitserland, Frankrijk en zelfs India, waar hij nieuwe mensen en gewoonten leerde kennen.
Hij leerde Yoga, waarin hij zeer bedreven werd. Ook de rust die de Yoga hem bracht, deed hem goed. Zijn weg bracht hem weer terug naar Nederland; hij vond zijn plaatsje in Kapelle, net naast de kerk.
Dit was een mooie tijd voor Herman, hij gaf Yoga lessen in Goes, Middelburg en Bergen op Zoom, daarmee vulde hij zijn dagen.
In die periode was hij ook getrouwd; de regelmaat deed hem zichtbaar goed.
Toen later - door bezuinigingen - een paar van zijn leslocaties werden gesloten, moest Herman weer een nieuwe weg vinden.
Dat ging hem toen minder goed af en ook zijn huwelijk hield helaas geen stand.
Herman bleef naar Zwitserland komen waar hij zijn oude Yoga vrienden en vriendinnen van weleer bleef ontmoeten.
Zijn reizen gingen altijd gepaard met een smalle beurs maar met een groot hart.
Wanneer Herman zag dat iemand hulp nodig had, gaf hij dat wat hij had; altijd stond hij voor mensen klaar. Soms zorgde hij beter voor anderen dan voor zichzelf.
Toen zijn moeder ziek werd, kwam hij toch trouw naar Ridderkerk waar zij woonde, ondanks dat het niet altijd makkelijk was.
Uiteindelijk overleed eerst zijn vader, dat raakte hem zeer, maar hij bleef naar zijn moeder komen, hoewel zij ondertussen volledig in haar eigen wereld leefde.
Toen ook zijn moeder kwam te overlijden werd daarmee ook de wereld van Herman kleiner. Hij reisde niet meer, ook kwam zijn eigen huis en haard steeds verder onder druk te staan.
Het soms harde, zakelijke karakter van onze maatschappij paste niet goed bij hem.
Herman zei wel eens dat dromen en werkelijkheid bij hem omgekeerd waren.
Zijn dromen waren zo realistisch en mooi, dat hij wilde dat hij kon blijven dromen.
Hij had vrienden en kennissen, sommige kende hij al meer dan 30 jaar, anderen nog niet zo lang.
Regelmatig kwamen vrienden en kennissen over de vloer voor een praatje, ook kwam hij mensen op straat tegen met wie hij dan spontaan een praatje maakte.
Zijn kat Nero was ook een zeer trouwe vriend voor hem. Het diertje had het heel goed bij hem. Ze waren aan elkaar verknocht.
Afgelopen dinsdag werd Herman gemist door zijn naaste buurman en vriend; later die avond werd hij thuis aangetroffen.
Het einde voor Herman was eenzaam en wij kunnen alleen maar hopen, dat zijn weg naar dit einde hem toch gebracht heeft wat hij zocht.
Herman is 61 jaar geworden.
Hoe gaat het met het (beoogde) huis in Spanje? Het kan nu daadwerkelijk vriezen of dooien!
Door de makelaar werd enthousiast aangegeven dat het nu toch echt bijna geregeld was met de woonvergunning, dus we konden wat haar betrof een datum voor de overdracht gaan prikken.
Wij hebben haar nog maar eens fijntjes herinnerd aan alle andere documenten die er ook niet waren, en dat we die ook echt willen hebben.
Daarbij hebben we dit keer duidelijk aangegeven dat wanneer er niet een herkenbaar signaal zou komen dat de Engelse familie alle problemen wil gaan oplossen, het voor ons tijd wordt om maar weg te lopen en naar wat anders te gaan zoeken.
Dat werkte! Ze is nu met een andere advocaat bezig om hem te laten kijken of de huidige notaris zijn werk wel goed doet; ook heeft ze hem een inschatting laten maken van een mogelijke doorlooptijd.
Voor de regelmatige lezers: Er was geschat dat de erfeniskwestie nu ongeveer zou zijn afgerond?
Het lijkt erop dat dat nog 2-3 weken extra gaat duren. Ook het aanvragen van de woonvergunning moet voorafgegaan worden door een controle van de gemeente of er bij de bouw geen regels zijn overtreden waardoor er mogelijk nog openstaande boetes zijn. Pas na die check kan een woonvergunning aangevraagd worden. Ook dat duurt weer ongeveer een maand.
Kortom: de schatting is dat er mogelijk vanaf nu nog minstens 2 maanden bijkomt.
We hebben parallel aan dit traject een voorstel bij de Engelse familie neergelegd om het huis vast te huren, maar daar hebben we nog geen reactie op ontvangen.
We zitten er nu zo in dat wanneer de familie niet ingaat op ons huurvoorstel we daadwerkelijk naar een andere mogelijkheid gaan zoeken. Ook zijn we al weer lang genoeg in Nederland, dus wordt het tijd om maar weer plannen te gaan maken voor een trip naar Spanje, we zien dan wel of we andere huizen tegen komen.
Kortom: Het kan vriezen, het kan dooien.
Wel kunnen we nu vanuit Spanje zien hoe koud het in Nederland is, want daar staat nu een weerstation opgesteld wat netjes alle gegevens via Internet aan iedereen beschikbaar stelt.
Het was natuurlijk de bedoeling om het in Spanje op te stellen, maar dat zal nog even moeten wachten....
Van links naar rechts: Zonnecel, UV-meter, Windrichting- en windsnelheidmeter, luchtvochtigheid en temperatuursensor.
Op de foto boven is midden onderin nog net de regenmeter te zien.
Het was vandaag somber en regenachtig weer, de temperatuur bleef hangen op een graad of 4.
Toen het rond een uur of twee op begon te klaren zijn we even de deur uit geweest.
Vanochtend hebben we een schilder over de vloer gehad. Die kwam op ons verzoek even kijken wat er aan de buitenboel gedaan moet worden zodat hij een offerte uit kan brengen. Of het huis nu verkocht wordt of niet, het is toch aan een schilderbeurt toe.
Ook zijn we nog even bij de Gamma wezen kijken en hebben we in het centrum van Tiel gewinkeld. We zijn uiteindelijk teruggekomen met wat koffie en cappuccino.
Nee, we zijn niet naar de film geweest en we hebben ook geen kroketje van de Febo gegeten.
Leuk effect was wel, dat op het moment dat je de camera richt om een foto te maken is dat er spontaan iemand begint te zwaaien.
Vandaag stond er niets bijzonders op de agenda, we hebben daarom maar allerlei kleine klusjes gedaan.
Er moest nog een lampekapje gerepareerd worden, ook was er nog een luxaflex te lang, die hebben we ingekort. Ook hebben we een excelsheetje gemaakt om ons nieuwe termijnbedrag van de Nuon te berekenen.
Dat was wel even schrikken:
Nu hebben we vorig jaar 4 maanden helemaal geen energie gebruikt, toch wilde de Nuon ons ruim 10% meer per maand gaan laten betalen. Dit dankzij de nieuwe tarieven...
Ons sommetje leerde, dat we gezien de pauze vorig jaar, met hooguit hetzelfde termijnbedrag toe moeten kunnen.
Verder zijn we nog even naar buiten geweest om een brief te posten en een pakje te verzenden.
Ja ja, de marktplaats.nl draait weer op volle toeren.
Wel hadden we liever wat beter weer gehad, soms zijn we wel een beetje jaloers hoor!
(Met dank aan Edwin voor het lenen van de foto!)
Vandaag begon als alle andere. Eerst rustig wakker worden, de radio op de achtergrond.
Leo als eerste naar beneden voor een kopje koffie en een ontbijtje; Joke er wat later achteraan.
Tsja, ze heeft ook meer werk met al dat haar enzo.
Ik heb zo mijn beetje standaard routine voor de ochtend: een beetje de mail bijhouden, toegeven aan mijn onschuldige verslaving "mijnpostbank.nl", daarmee begin ik lekker rustig mijn dag.
Ook moet ik natuurlijk nog een beetje rondneuzen op marktplaats.nl en daarna kan de dag echt beginnen.
Wat later vandaag kwam er nog een mailtje van onze Gestor Ingeborg binnen, ze had flink wat uitzoekwerk kunnen afronden en vond het nodig ons weer een tussenstand te geven.
De tenaamstelling op naam van de Engelse erfgenamen verliep redelijk voorspoedig en zou binnenkort afgerond worden, en dat was dan ook zo'n beetje het enige goede nieuws.
Verder had ze nog een paar losse eindjes te melden:
- Voor het huis was nooit echt een bouwvergunning afgegeven, maar die kon alsnog wel geregeld worden;
- De stroomvoorziening was op basis van een vergunning als straatverlichting;
- Er was door de gemeente voor de woning nooit een Woonbaarheidsverklaring afgegeven;
- De woning staat niet vermeld bij het kadaster;
Als je dat bij elkaar optelt worden we niet echt vrolijk, en dan te bedenken dat het huis al drie keer eerder verkocht is geweest. "Wat niet weet, wat niet deerd" zeggen ze wel eens.
